Twee singer-songwriters stonden afgelopen weekend in Roodehaan. Björn van der Doelen en Jeroen Kant reden Groningen voorbij om op Camping Roodehaan twee "bord op schoot"concerten te doen. Op zaterdag eerst eten en dan muziek en op zondag eerst muziek en dan eten. Wij zagen hen zondag.
Twee keer een soortgelijke act lijkt iets te veel van het goede, Maar ondanks het feit dat beide heren uit Brabant komen en beide sterk autobiografische teksten hebben zijn er ook de nodige verschillen. Van der Doelen zingt met een sterk Brabants accent, Na zijn voetbalcarrière die al op 29-jarige leeftijd eindigde bij NEC zong hij in de Brabants-talige band Allez Soldaat. Zijn voetbal verleden komt een aantal keer terug deze middag. Het lied over zijn moeder die hem kwam opzoeken in het Voetbalinternaat van PSV en later in zijn zelf geschreven afscheidslied "Mooi Gewist". De nummers van Van der Doelen zijn net iets zwaarmoediger en persoonlijker. Het verlies van een zusje, de eenzaamheid van het Voetbalinternaat. Maar ook Van der Doelen weet te relativeren en schreef op een achternamiddag een lied waarin hij alle gedoe rondom Wesley Sneijder en Yolanthe op de hak nam. Niet iedereen nam hem dat in dank af..
Jeroen Kant heeft gekozen voor Nederlandstalige teksten. Ook deze zijn sterk autobiografisch en gaan over Brabantse arbeiders die hun geluk zoeken in de haven van Rotterdam en het Halve Zolen park in Waalwijk. Zijn teksten zijn iets luchtiger van aard en daarmee ook geschikt om zo nu en dan het publiek mee te laten zingen.
Tussen de nummers door vertellen de heren mooie verhalen over verloren katten, een "Modern Talking" trauma, verloren liefde en een huis dat tijdens het wonen aan het wegrotten is. Door om en om twee nummers te spelen ontstaat er een mooi samenspel tussen de twee artiesten, Aan het einde mag Jeroen Kant de middag beëindigen met het lied waarmee hij Maaike Ouboter tijdens de Beste Singer-songwriter aan het huilen kreeg. We sluiten de middag af met een prima maaltijd en gaan zeker nog eens terug komen op deze parel van het Groningse land.
We beginnen de zaterdag van Noorderslag al weer vroeg, want via twitter wordt om 13.30 een containersessie aangeboden. We stappen de container binnen en zien daar Dotan staan. Dat is een prettige verrassing, want voor hetzelfde geld staat een Nederhiphop band of andere ellende. Dotan doet deze dag drie shows. Deze sessie, dan vanmiddag op de Grote Markt en vanavond nog een keer op Noorderslag. Hij doet 3 nummers waaronder Fall en Home. Fijne sessie. We gaan even voor een kop koffie naar The Coffeecompany en zien daar The Cool Quest staan. A;s we er dan toch zijn, dan kunnen we net zo goed even blijven. Dat blijkt een goede keuze. We zien een band die met funky jazz en hiphop zang een feestje weet te bouwen. Ze staan na dit optreden meteen op de lijst van verplichte acts voor Noorderslag.
Op de Grote markt staat even later The Kik. Deze Rotterdammers zijn altijd goed voor een feestje. De zon breekt al een beetje door en de heren maken er een geweldige show van. Gitaar spelen met de gitaar op je rug of met het orgel op de kop. Het komt allemaal voorbij. Goede keuze voor Eurosonic Open Air.
De avond begint om kwart voor acht in de Oosterpoort. In de grote zaal staat Guus Meeuwis met The New Cool Collective. Waarom dit geprogrammeerd is op Noorderslag is me volledig onduidelijk. Guus zingt een medley van Nederlandstalige liedjes. De urgentie van deze act is net zo groot als The Lady's of Soul of de Vrienden van Amstel live. Voelt een beetje als zaalvulling.
In de entreehal staat LouisV. Een band die popsongs zingt met een aardig uitziende zangeres. Als ze echter wat tragere nummers gaat zingen zakt het optreden behoorlijk in. De stem van de zangeres is wel aardig, maar niet onderscheidend genoeg om de balads te dragen. We melden ons bij de Kleine Zaal aan voor een container sessie en zien daar de jonge honden van Pauw. De afgelopen maanden wonnen ze veel zieltjes tijdens de Popronde. De langharige pubers maken psychedelische rock met een hoog jaren '70 gehalte. Ze maken nauwelijks contact met het publiek en de nummers zijn nogal langdradig.
Bij Yuko Yuko staat een enorme rij, dus we nemen even een kijkje bij Gosto in het CBK. Daar zijn we rap weer weg. het boeit niet echt en we willen op tijd in de kelder zijn voor Sväva. Deze noordelijke dreampop band is het afgelopen jaar enorm gegroeid en staat op doorbreken. De zaal is goed gevuld en krijgt een prima optreden te zien. Afsluiter Flown zal nog wel bij wat mensen in hun hoofd blijven hangen.
In dezelfde kelder staat een half uurtje later Nouveau Velo. Deze band uit Helmond is na Barry van Aerle het enige goede dat er ooit uit deze Blokkerstad is gekomen. Omschreven als pop op de website, maar we krijgen een set met veel gitaar rifjes en kleine geluidsmuurtjes. De set gaat in no time voorbij en dan krijgen ze het teken van nog drie minuten. Ze kijken elkaar aan en gaan nog even in de versnelling. Wat een heerlijk bandje.
In de Entreehal staat de muzikale hoop van Groningen: Orange Skyline. Uitgeroepen tot 3FM Serious Talent staan deze jonge jongens misschien wel op doorbreken. Met een zanger met een prima podiumact en frisse Indie gaat dat misschien ook wel lukken.
Op tijd in de Kleine Zaal voor Kovacs. Op Lowlands al gezien en toen meer dan de moeite waard. Nog steeds met haar bontmuts op verschijnt de zangeres iets later dan gepland op het podium. De zangmicrofoon wou even niet meewerken. De sound is Shirley Bassey meets Grace Jones. Als ze een cover van Diamonds are forever doet, ga je je echt afvragen of ze de tune voor de volgende Bond-film gaat doen. Prima optreden met gratis reclame voor haar optreden op 20 februari in Simplon.
Door naar een al vol gestroomde grote zaal waar Typhoon gaat optreden. Het lijkt wel of hij de popprijs gewonnen heeft ipv the Common Linnets. De zaal verandert in een kolkende massa waar gedanst, gesprongen geklapt en genoten wordt. Typhoon geeft al zijn bandleden ook een podium en zweept de zaal naar grote hoogte. Wat een feest.
Na zo'n feest is het even schakelen om wat anders te gaan zien, maar houden ons aan onze belofte om The Cool Quest nog een keer te gaan zien. De CBK-zaal is redelijk gevuld en er is al een klein feestje aan de gang. Naarmate het optreden vordert wordt het feest groter en groter. We zijn gewoon op een prima afterparty terecht gekomen. De zaal loopt al wat leger want Jett Rebel gaat beginnen. Maar de achterblijvers worden door de band gewaardeerd en getrakteerd op een toegift. In april staan ze weer in Simplon. Absolute aanrader.
We checken Jett Rebel nog even in de grote zaal. Het is er stampend druk, maar de energie van Typhoon is er niet. De opstelling van de band is veranderd waardoor het nu vooral Jett is die het podium moet vullen. De zangeressen zijn naar achteren geplaatstachter een keyboard. Ik vind het geen verbetering. Als hitje Louise gespeeld wordt komt de zaal echt een beetje los. Dat lijkt ons een mooie afsluiter van een prima avond in de Oosterpoort.
Alweer de derde en laatste dag van Eurosonic. Om 13 uur weer op pad naar All We Are bij de Twee Meter Sessies in het Summerlabb. Bij het begin van de set komen er twee schoolklassen binnen om proefjes te doen in het Summerlab. Hoop onrust, maar toch een aardige set. Misschien vanavond ook nog even heen. In Plato staat de Franse band Mina Tindle. On-Frans geluid en eigenlijk best aardig.
In The Coffecompany staan de IJslanders van Aestidor. Vikingen die mooie folkliedjes zingen. Het publiek luistert aandachtig. Gaat vast mooi worden in de Aa-kerk vanavond.
Bij Plato is het al flink druk. Gengahr speelt prettige Indirock. We zien er niet veel van, want de zaak is bomvol.We blijven wel binnen, want hierna staat Gavin James geprogrammeerd. Hij doet een set van 30 minuten, want de soundcheck met een gitaar is gauw gedaan. De CD's zijn onderweg dus hij rekt het nog een beetje. Geweldige set waarin de volle Plato meezingt. De CD's komen net op tijd binnen. We nemen een gesigneerd exemplaar mee.
Via twitter krijg ik een tip dat Sir James Band in Pure Frozen in het Koude Gat optreedt. We moeten even zoeken, maar dan bestellen we beneden een koffie en lopen door naar het kleine zaaltje boven. Daar zit de 5-mans band op 3 vierkante meter. Ze spelen nummers van hun nieuwe CD. Prettige Indiefolk. Prima bandje met veel potentie.
Na een maaltijd met de familie in een eetcafé weer door naar The Slow Show bij 2 Meter sessies. Mooie ingetogen set met gedempte blazers en nog zonder de strijkers. Mooie opwarmer voor vanavond.
Om half acht op de Grote Markt als de Martinitoren in een potlood wordt veranderd. Trots op mijn stad die zich deze dagen van haar beste kant laat zien. Om acht uur beginnen we de avond weer in het Grand Theatre met het IJslandse Kaleo. Het is een band met twee gezichten. Ze starten de set met ingetogen Indiefolk liedjes. Klinkt een beetje Bon Iver achtig. Erg fijn. Langzaam wordt het volume opgevoerd en verandert de band in een vrij traditionele bluesband. Goed maar weinig onderscheidend.
Voortijdig door naar Vindicat waar Orla Gartland staat. De zaal is nog helemaal leeg als we binnen komen, maar die vult zich rog nog redelijk voordat de roodharige Ierse met gitarist en drummer het podium betreedt. Haar nummers bestaan voor een deel uit haar Youtube-nummers met gitaar. De nieuwere nummers hebben meer volume en ook wat meer tempo. Ze doet een cover medley van Kate Bush's Running up that hill en Cindy Lauper's Time after time. Beide dames hebben hetzelfde met hun nummers, soms ingetogen en soms wat vlotter. Ik ga voor het laatste.
In Huis de Beurs staat de garagerockband Fufanu. De IJslanders maken een aardige bak herrie, die op zich wel te pruimen is. Het kan nog wat strakker en de zanger zou nog wel iets toonvaster mogen zijn.
Op tijd naar de Aa-kerk voor The Slow Show. Het is al aardig druk in de kerk en die zal later ook helemaal vol zijn. Prachtige setting voor deze donkere Indieband. Toch opvallend dat er ook nu weer veel gekletst wordt in het publiek. Vooraan valt dat gelukkig mee. Tien man ster staan ze met blazers en strijkers op het podium. De donkere stem van de zanger klinkt prachtig in de akoestiek van de kerk. Hoogtepuntje van de avond.
In Vindicat staat de Zweedse singer-songwriter Andreas Moe. Gepromoot door 3FM dus het is er bijzonder druk. Volgens mij is de man bij de ingang de tel een beetje kwijt. We zien een man met gitaar met staartje. Technisch klopt het qua gitaarspel en zang, maar het mist de X-factor. Pas na twee nummers wordt er wat contact met het publiek gezocht, maar het is allemaal wat plichtmatig. Zelfs hitsingle Ocean wordt zonder enige aankondiging gebracht. Ik hou het dan maar voor gezien.
Voor Huize Maas staat een flinke rij, dus ik loop door naar Huis de Beurs. Ook daar een rij, maar een stuk korter. Vrij snel na het begin van All We Are ben ik alsnog binnen. Zoek mijn broer op en kan zelfs even zitten aan de zijkant. Niet onprettig want de voeten beginnen wat gevoelloos te worden. All We Are zet een prima set neer met alternative Indie. Een bandje dat we graag nog een terug zien op Lowlands of elders.
In Huize Maas is het al enorm druk in afwachting van de afterparty met Chef Special. Voorin staat het Ierse Raglans. Ze zijn enthousiast, maar het is vooral hard en daar wordt het niet beter van. Nou ja het kan niet altijd meezitten.De afterparty in Huize Maas wordt geopend door Chef Special. Joshua en vrienden hebben blijkbaar niet begrepen dat ze een feestje moeten bouwen en dat je dan dus niet eerst vier onbekende nummers gaat spelen.
Wij houden het daarom voor gezien en gaan maar eens even het alternatieve circuit bezoeken. In The Gym het voormalige gymnasium/bioscoop/discotheek aan de Oosterstraat zit tegenwoordig een alternatief cultureel centrum. Drie euro toegang en dan kom je in een soort doolhof waar het wemelt van de hipsters met baardjes en staartjes. In allerlei ruimtes zijn optredens. We komen in een zaaltje waar een DJ staat te sampelen en mee te zingen. Ik meen Ganz te herkennen. Op mijn lijstje een dikke 5 (wil ik nog niet dood gevonden worden) maar op dit tijdstip best vermakelijk.
In een ander zaaltje maakt een hardrockband aanstalten om te beginnen. Ze staan op de vlakke vloer en wij gaan op een verhoging aan de zijkant staan. Als ze een keer beginnen klinkt er rsnoeiharde speedrock die tot een behoorlijke moshpit leidt. Blij dat we op een verhoging staan. Geen idee hoe de band heet, maar na een paar nummers hebben we het wel gezien. Bij de uitgang staan de heren van Dead Neanderthals een partijtje te blazen bovenaan de trap. We gaan met een glimlach weer naar buiten. Patatje op de Markt en tevreden naar huis.
Vandaag begonnen met een flink deel gratis programma. Als ik de Coffeecompany binnen kom staat AURORA daar al te zingen. De jonge Noorse Aurora Aksnes is al op 16 jarige leeftijd in eigen land al bekend geworden met de uitvoering van Awakening. Vanmiddag laat ze samen met een gitarist zien dat ze een geweldige stem heeft. Prima start van de dag, vanavond nog maar een keer zien.
De Poolse band Fismoll is de volgende act. Met de helft van de band doen ze een akoestische set. Een beetje dromerige liedjes met een Bon Iver-achtige sound. Prima om de dag een beetje mee op te starten.
Tijdens hun optreden heeft Mister & Mississippi al een buslading aan koffers de zaak in gesleept. Ze doen een korte set met nummers van hun nieuwe CD en een paar bekende nummers. Vertrouwd geluid en een vertrouwd gezicht met de hoed van de zangeres.
Op de fiets naar de Oosterpoort nog even langs bij de tijdelijke winkel van Excelsior Records. Geen Oscar and the Wolf, maar DeWolff. Drie jongens met heel veel haar spelen psychedelische rock uit de karen 70. Prima om een paar nummers aan te horen, maar ik mis wel een beetje de vernieuwing. Door naar de containersessie van 3FM. Altijd weer een verrassing wie je te zien krijgt. We hopen op Years & Years, maar het worden...... The Common Linnets. Ilse de Lange met JB Meijers en nog vier ras muzikanten vormen deze band. Met haar opgewekte humeur weet Ilse het publiek altijd snel voor zich te winnen. De sound is wat meer country dan vroeger, maar het brengt haar wel het internationale succes waar ze al zo lang op hoopte.
Op het tijdelijke podium van TweeMeter sessies zien we aan het eind van de middag The Staves, De drie zusjes hebben moeite om over de sound checkende bands in de omliggende tenten heen te komen. Ze zien er gelukkig zelf wel de humor van in en vragen of die bands vanavond ook naar de Aa-kerk willen komen.
Thuis wat gegeten en weer om 19 uur bij TweeMeter sessies voor Carnival Youth. Vier jonge jongens uit Letland die lichtvoetige folkliedjes brengen. Ze hebben gelukkig wat minder last van de buren dan The Staves en weten er een aardig optreden van te maken. Hopelijk zien we ze op een van de zomerfestivals terug.
In het Grand Thetre zien we AURORA nu met band terug. Ze is verrast door de drukte in de zaal en maakt ook een bijna overgeconcentreerde indruk tijdens de liedjes. Pas als een liedje klaar is komt ze uit een soort trance en kan ze even genieten va het enthousiasme van het publiek. Haar eerste hitje in eigen land Awakenings komt al vroeg in de set. Tijdens het akoestische Murder Song vergeet ze even de tekst, maar haar gitarist sleept haar er door. Ze sluit de set af met een indrukwekkende cover van Life on Mars van David Bowie. Ook hier vergeet ze even de tekst, maar nu schiet het publiek te hulp. Volgens mij gaan we nog veel horen van deze dame.
In Vera staat het internationale gezelschap Natas Loves You. Met bandleden uit Luxemburg Spanje Amerika en Finland brengen deze jongens aardige popliedjes. Het pakt me niet echt, maar is ook niet heel slecht. Misschien nog wat vaker horen om het leuk te vinden.
Door naar de schouwburg om SOAK nog een keer te zien. Benieuwd of ze op een groter podium ook overeind blijft. Dat doet ze moeiteloos. Het publiek is muisstil, terwijl zij in haar eentje met een versterker en een gitaar op het enorme podium staat. Doet me denken aan Selah Sue op Lowlands, die het publiek helemaal stil kreeg.
In Simplon staat Years & Years. Volgens de BBC het nieuwe geluid van 2015. Dat is niet aan dovemansoren gericht, De zaal staat bomvol. We krijgen een band te zien die poppy songs met een flinke elektro beat brengt. Zeer dansbaar, maar na een paar nummers begint het toch wat op elkaar te lijken. De spanningsboog bij het publiek breekt helemaal als er opeens een paar ballads tussendoor worden gebracht. Wat mij betreft maken ze de belofte nog niet helemaal waar.
We besluiten vlak voor het einde door te gaan naar de USVA naar All the Luck in the world. Dat geluk hadden we echter niet, want er staat een enorme rij en er zit geen schot in. Dan maar naar Huize Maas. Daar staat het Italiaanse Boxerin Club. Ze spelen een combinatie van wereldmuziek en indie. Het doet en beetje denken aan Fool's Gold, maar heeft nog niet hetzelfde niveau en uitstraling.
Op tijd naar de Aa-kerk voor het echte optreden van The Staves. De dames worden nu begeleid door een band en hebben nu geen last van andere bands. Helaas menen sommige mensen in het publiek nog wel de hele week te moeten doornemen. Gelukkig wordt dat beter tijdens het optreden. We krijgen nummers van de nog niet uitgebrachte CD en daarnaast wat bekender werk, A Capella gezongen liedjes worden afgewisseld met folk en rock songs. Het klinkt prima in de akoestiek van de kerk.
In Minerva zien we een paar nummers van het garagerock bandje Happyness. Klinkt beslist erg goed. Korte nummers met snerende gitaren en prima zang. Misschien zaterdag nog maar eens even checken bij Sign. Na een vette hap opde Grote Markt proberen we nog Vindicat in te komen, maar daar staat net als bij andere podia een enorme rij. We houden het voor gezien. De voeten zijn af en we mogen morgen nog een dag.
De woensdag groeit langzamerhand uit tot een volwaardige festivaldag. Er is al veel randprogramma en ook zijn er tegenwoordig bands die alleen op de woensdag staan. 's Middags al naar een 3fm container met Triana Park uit Letland. Bandje met een zangeres die een beetje aan Gwen Stefani van No Doubt doet denken. Maar bij het laatste akoestische nummer blijkt dat haar zangbereik wel vrij beperkt is en al snel in een beetje schreeuwerig geluid omslaat.
In de Oosterstraat heeft Excelsior Recordings een tijdelijke winkel ingericht met veel vinyl, unieke drukwerken van Vera, prima koffie en een podium waar met enige regelmaat bands staan. Deze middag staat oa. Jacco Gardner er. De hoed is afgezet en het luchtorgel vervangen door elektronische toetsen en een Amerikaans bandlid. De sound is redelijk hetzelfde gebleven. Klinkt vertrouwd en is zeker niet verkeerd.
Het avondprogramma begint met het Britse Aquilo. Vier jonge jongens die met veel toetsen en meerstemmige zang een light versie van The XX neerzetten. Zeker geen verkeerd begin van de avond en dat vonden er meer, want de zaal zat goed vol. De nummers blijven boeien, maar het slotnummer "You There" steekt er qua compositie wel bovenuit. Als ze nog wat meer nummers van dat niveau maken, dan komt het wel goed.
We komen niet meer in Grand Theatre Up bij Junius Meyvant. Met 120 stoelen is dat toch wel een heel klein zaaltje. We wachten beneden op Mammut. Deze IJslands band brengt stevige rock met een zangeres die het blijkbaar heel koud heeft. Over haar zwart-witte jurkje draagt ze een dikke winterjas. Na twee nummers hebben we het wel gezien. Zoals Prediker zegt:"Niets nieuws onder de zon."
We gaan in de rij voor SOAK een Ierse Singer-songwriter die door de BBC als een van de 15 talenten van 2015 is uitgeroepen. De kleine bovenzaal van het Grand Theatre zit vol, Minimaal uitgelicht brengt de kleine dame een prachtige ingetogen set. De zaal is muisstil en alleen de spiegelreflex geluiden van de massaal toegestroomde fotografen zijn tijdens de nummers te horen. De zang is bewogen en je voelt de binding van de zangeres met de sterk autobiografische teksten, Hoogtepuntje van de avond.
Op tijd bij SOAK vertrokken om Catfish and The Bottlemen te zien in de Spiegel. Dat blijkt een onmogelijke missie. Ze treden helaas maar een keer op, dus helaas. Na wat omzwervingen door naar Huize Maas voor Freddie Dickson en zijn band. Ook hij staat er alleen vanavond. In een propvol front podium zien we een prima Engelse band die een beetje het midden houdt tussen het jonge U2 en en The Simple Minds van het eerste uur. Erg prettige band die we graag nog eens terug zien dit jaar.
Door naar de kelder van het News Café waar het IJslandse Vök staat. Het is er bomvol wat natuurlijk leidt tot de tweet "Vök wat is het druk". Een vrij bombastische elektro sound met een blonde zangeres. Het klinkt goed, maar is niet heel spannend.
Bij Vera in de rij voor Oscar & The Wolf. We moeten ruim 20 minuten wachten, maar zijn net op tijd voor het begin van de set binnen. Deze Belgische band heeft in eigen land al een flinke naam en nu moet Europa er aan geloven . Dat gaat met dit optreden denk ik wel lukken. Naar mate de set vordert wordt het publiek steeds enthousiaster en met een geweldige toegift die start met een ingetogen versie van "Freed from Desire" en eindigt met de hit "Strange Entity" gaat de zaal helemaal los. Betere reclame kun je als band niet hebben. We drinken nog een biertje en gaan tevreden naar huis.
Alle Eurosonic bandjes zijn weer beluisterd en van een score voorzien.
Met IJsland als themaland belooft het een mooie versie te worden.
De DJ's heb ik een beetje weggelaten uit het programma.
Van alle bands met een score 1 heb ik een playlist gemaakt op Spotify.
Van elke band de 2 best beluisterde nummers als er 2 beschikbaar waren.
Die playlist vind je hier
Naast het officiële programma is er ook heel veel gratis te bezoeken.
Een overzicht van al die initiatieven vind je hier
3FM organiseert ook weer containersessies bij de Oosterpoort. je weet niet wie je te zien krijgt, maar het is wel in een mooie kleine setting. Je kunt je via deze link opgegeven. Link
Zonder nou meteen de hele line-up van Eurosonic op te willen noemen, toch even een paar artiesten waarvan ik denk dat ze in 2015 wel eens wat bekender kunnen gaan worden. Ik hou het bij 5.
Kwabs
Zit bij de 15 sounds of 2015 van de BBC. Soulvolle pop. Zag hem al live op Crossing Border.
Catfish and the Bottlemen
Meer dan gemiddeld Indiebandje uit Engeland. Volgens mij onterecht niet in de lijst van de Sound of 2015.
All The Luck In The World
U kent deze Ieren misschien al van de Trivago reclame.
Bear's Den
Vorig jaar al op Eurosonic. Nu met CD Islands rijp voor het grotere werk. Pinkpop 3fm stage in 2015?
Swinder
Groninger dialect pop die rijp is om de rest van het land te veroveren. In maart een cd bij Excelsior.
Een lijst is maar een lijst. Geen Damien Rice of War of Drugs, maar gewoon de 10 cd's die me in het afgelopen jaar het meest bevielen. Met linkjes naar de albums op Spotify of YouTube.
Maar weer eens mijn blog opgepakt om verslag te doen van mijn muzikale leven. 2014 was met meer dan 200 verschillende bandjes een wel heel erg vol jaar, 15 festivals en ruim 40 andere momenten zorgen voor deze score.Hieronder een opsomming van de concert hoogtepunten,
Hozier (Eurosonic) Na het toch wat teleurstellende optreden van Sam Smith toch maar blijven staan in het Grand Theatre. Een beetje verkouden Hozier betrad het podium en wist binnen enkele minuten te bereiken wat Sam Smith het hele optreden niet was gelukt, De zaal luisterde geboeid en had door dat hier een ster geboren werd. Hoe waar was dat. Zijn carrière nam in 2014 een hele hoge vlucht en zal in 2015 nog wel verder gaan. Een van de filmpjes die ik er van maakte word al meer dan 200.000 keer bekeken, waarvan zo'n 50% in de VS en Canada.
Augustines (Bevrijdingsfestival) In het middagprogramma stonden ze zo maar op het hoofdpodium in het Stadspark. Een stel ras muzikanten uit Brooklyn. De beleving spatte van het podium. Helaas in november geen tijd gehad ze ook nog eens in een kleinere zaal te zien. Volgend jaar hopelijk weer terug in Europa. Twee Meter Sessies maakte een mooie opname van ze. Link
Passenger (Rome) Op vakantie in Rome natuurlijk ook even gekeken of er nog leuke bandjes speelden. Passenger stond geprogrammeerd in het voorprogramma van The Lumineers in een Hippodrome. In Nederland zouden de rollen omgedraaid zijn, maar de setting en de prijs stonden ons niet zo aan. Via Facebook wisten we dat hij ook nog ergens op straat zou optreden. Een dag van de te voren werd bekend dat hij op een plein in de buurt van ons appartement zou optreden. We waren er op tijd. Dronken op een veel te duur terrasje wat en genoten van een spontaan optreden voor nog geen 300 mensen.
Within Temptation (Cityrock Leeuwarden) Na diverse vergeefse pogingen lukte het deze zomer dan toch om Within Temptation live te zien. Niet meteen de muziek die je dagelijks op de cd-speler legt, maar de show mocht er wezen. Mooie locatie ook daar op de Oldehove. We konden eindelijk het vinkje zetten Jellie Top. :-)
The Orwells (Noorderzon) De reputatie van deze punkrock band uit Chicago was hen al vooruitgesneld. Je hebt de band en je hebt zanger Mario Cuomo. Ze maken samen nummers, maar Cuomo is een gevalletje apart. De dag er voor al in Paradiso en blijkbaar rechtstreeks uit de coffeeshop het podium op. Ondanks zijn verdoofde staat wist Ciuomo bij de eerste nummers toch elke keer op het juiste moment in te zetten. De band speelde retestrak. Eerst hing hij op de kop aan de palen vooraan het podium. Toen maakte hij de domme keuze om vanaf het podium de ondiepe vijver in te sprongen om de kant te bereiken. Bij de landing kneusde hij duidelijk zijn enkel. Maar gelukkig verdoofd ging hij tot wanhoop van de technici gewoon door. Tijdens "Who needs you" leegde hij tot afgrijzen van veel mensen zijn maag vooraan het podium. In het toegift beklom hij nog even de lichtmast. Een memorabel optreden.
Stu Larsen (Bovenkamer van Groningen) Groningen heeft er een prachtige concertlocatie bij. In de watertank van de watertoren aan de Noorderbinnensingel is een prachtige locatie gemaakt voor allerlei leuke dingen waaronder concerten. Met mooi uitzicht over de stad zagen we daar Stu Larsen uit Australië. Sympathieke vent die met zijn verhalen en muziek weet te boeien.
Curtis Harding (Simplon)
Simplon ging failliet en werd overgenomen door Vera. Het eerste half jaar was nodig om orde op zaken te stellen en een duurzame koers uit te zetten. Dat lijkt nu gelukt. In het tweede half jaar van 2014 stonden er weer prima acts en ook de programmering voor 2015 is hoopvol. Vers uit Atlanta ingevlogen speelde Curtis Harding met een gemankeerde band een prima set in Simplon.
Adrian Crowley (Explore The North) Explore The North weet altijd een line-up te vinden die je maar bij weinig andere festivals ziet. Ook dit jaar waren de locaties en de artiesten weer van hoog niveau. De Ierse troubadour Adrian Crowley vormde in de Lutherse Kerk een hoogtepunt.
