Meteen door naar de vrienden van Bear's Den. In de grote Heineken tent voelen de nog altijd bescheiden heren zich wat onwennig, maar dat is snel over. De banjo en de trompetten maken het publiek wakker en dan reageert enthousiast op de band. Voor sommigen een ontdekking en een band die het komende najaar de zalen vol gaat laten stromen.
In de Charlie staan de Indierockers van The Districts. Puurdere Indierock zul je niet vaak horen. De zanger doet een beetje denken aan Tim Knol met The Miseries.De oren zijn nu echt goed open.
In de Heineken bewijzen Twenty-one Pilots dat ze twee jaar geleden in een veel te kleine Charlie stonden. De show van deze drummer en de piano spelende rapper wordt gevuld met alle festival clichés die maar kunt bedenken. Maar met je drumstel op het publiek crowdsurfen is toch iets dat niet veel bands gegeven is.
The Maccabees mogen de zondagmiddag vullen in de Alpha. De tent zelf is half gevuld, maar het optreden is best OK. De vermoeidheid bij het publiek laat zich gelden denk ik. Het nieuwe materiaal is misschien voor velen nog net te nieuw. Hopelijk gaan ze nog touren langs de zalen.
Benjamin Clementine weet de India goed te vullen. Hij is voor iemand met de reputatie van Enfant Terrible in een uitermate goede bui. Hij spreekt over "liefde" en zingt vanaf zijn barkruk achter de piano. De band met celliste voegt zeker wat toe aan zijn geluid. Blij dat ik de ondanks de lamme voeten de tocht naar de India heb ondernomen,
Terug in de Alpha zien we Passenger de tent bespelen. Dat gaat hem prima af. Voor de hardcore Lowlandsganger misschien geen act om heen te gaan, maar er is blijkbaar genoeg vraag naar. Goed dat de programmeurs daar ook oog voor hebben. We kijken vanaf de zijkant van het voorvak de artiest en de zaal aan. Zo intiem als vorig jaar met 200 man in Rome wordt het niet, maar het is goed zo.
De man met de hamer komt genadeloos voorbij. Ik zie nog een paaar nummers van Ought en constateer dat dat een prima bandje is voor Vera. Daar staan ze dan ook maandag. Dolomite Minor is gitaarmuziek met een wat gedateerd jaasje. Leuk voor die jongens met lange haren zullen we maar zeggen.
Tame Impala mag de omgedoopte Heineken afsluiten. Dat doen ze mer verve. Met een geweldige audiovisuele show weten ze het publiek een uur lang moeiteloos te boeien. Drijvende beats begeleid met caleidoscopische beelden en veel rook brengen het publiek in beweging. Er wordt volop gedanst in de bomvolle zaal. Voor velen het absolute hoogtepunt van deze aflevering van Lowlands.
Django Django staat tot slot nog in de Bravo, maar na de intense beleving van Tame Impala voelt dat toch als een prefab toetje bij de Italiaan. Wel lekker, maar er is beter.
Tevreden keren we voor de regen echt gat vallen naar huis.Of zoals anderen zeggen: Het logeeradres voor de rest van het jaar.
De man met de hamer komt genadeloos voorbij. Ik zie nog een paaar nummers van Ought en constateer dat dat een prima bandje is voor Vera. Daar staan ze dan ook maandag. Dolomite Minor is gitaarmuziek met een wat gedateerd jaasje. Leuk voor die jongens met lange haren zullen we maar zeggen.
Tame Impala mag de omgedoopte Heineken afsluiten. Dat doen ze mer verve. Met een geweldige audiovisuele show weten ze het publiek een uur lang moeiteloos te boeien. Drijvende beats begeleid met caleidoscopische beelden en veel rook brengen het publiek in beweging. Er wordt volop gedanst in de bomvolle zaal. Voor velen het absolute hoogtepunt van deze aflevering van Lowlands.
Django Django staat tot slot nog in de Bravo, maar na de intense beleving van Tame Impala voelt dat toch als een prefab toetje bij de Italiaan. Wel lekker, maar er is beter.
Tevreden keren we voor de regen echt gat vallen naar huis.Of zoals anderen zeggen: Het logeeradres voor de rest van het jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten