Festival The Brave 2015 Amsterdam

Augustus is traditioneel al  een festivalmaand voor mij omdat dan zowel Lowlands als Noorderzon plaats  vinden. Via Adam Barnes hoorde ik over Festival The Brave in Amsterdam. Ik bekeek de line-up en was prettig verrast. Toen ook nog een keer Augustines als headliner werd aangekondigd was ik verkocht. Waar vind je nou een festival waar je voor de prijs van een theaterkaartje een hele dag vermaakt wordt.
Het geheim van The Brave is dat ze het niet zoeken in de grote namen, maar op zoek zijn naar nieuw talent. Dat vraagt om moed van zowel het festival als de bezoekers. Vertrouwen van het publiek  in de programmeurs. "Brave" geldt dus voor beide. Met deze formule zet het festival echt een andere concept neer dan festivals als Best Kept Secret of Down The Rabbit Hole, die dan in naam wel nieuwe muziek bieden,maar eigenlijk toch heel veilig programmeren met acts die al flink zijn doorgebroken.
In een vrij nieuw park aan de West-kant van Amsterdam vindt het festival plaats. Voor 5 euro parkeer je op 300 meter van het terrein. Na een straffe controle bij de ingang (ik kwam Engeland makkelijker binnen deze zomer) gingen we zonder nagelschaartje verder. Muntjes gekocht en naar het Festival terrein waar 4 podia van verschillend formaat waren neergezet. Op het hoofdpodium staat op dat moment Jerusa een band rondom zangeres Jerusa. Ze brengen poppy muziek met een flinke dosis toetsen. Zeker geen slecht begin van de dag.  Het publiek moet  er nog een beetje inkomen en stroomt lekker binnen.

Jerusa                                                       Mark Wilkinson

Op het kleinere Amfitheater podium  staat Mark Wilkinson. Dit  podium is gemaakt door een tentdoek over de trappen  heen te spannen. Daardoor ontstaat een podium met heerlijke zitplekken, wat natuurlijk erg prettig is met  een lange festivaldag in het vooruitzicht. De Australiër Mark Wilkinson werd ooit door RTL Late Night van de Dam geplukt voor een optreden in de show en moest ook  nog deelnemen aan een panel. Voor deze rondtrekkende artiest een onverwacht hoogtepunt in zijn Europese  rondreis. Wilkinson maakt nummers die wel een beetje aan Passenger doen denken.

Op het hoofdpodium staat Charl DeleMarre. Een act die met  zijn eigenzinnige Nederlandstalige nummers prima op dit festival past. Hij zal vaak vergeleken worden met Ramses Shaffy, maar ik zie meer een wat rauwere versie van Volumnia. De teksten gaan over het leven en de  liefde. Zwaar leven, maar ja dat levert dan wel weer mooie muziek op.

          
Charl DeleMarre                                   Alasca

In het Amfitheater staat dan het Volendamse Alasca. Geen palingsound, maar meer Road Music waarmee je met gemak heel Amerika doorrijdt. Prima onderhoudende muziek. In december staan ze in de Grote Zaal van Paradiso. Op het kleinere podium ernaast staat zanger Dave Crane. Op The Accoustic Hill staan de hele dag Nederlandse singer-songwriters. Crane heeft nog wat last van de slotakkoorden van Alasca, maar weet met hulp van het publiek en een aantal collega's toch een leuke set neer te zetten. Dit jaar te bewonderen tijdens de Popronde.

 
Dave Crane                                                       Malky

De Duitser Malky is een beetje vreemde eend in de bijt van het Festival. Zijn muziek is veel soulvoller dan de rest van de programmering. Maar aan de andere kant voldoet hij wel aan de criteria van onbekend opkomend talent. Het is misschien iets te vroeg op de dag  voor deze band. Met een ondergaande zon zou de muziek misschien nog wat beter aanslaan. maar ja niet iedereen kan aan het eind van de dag geprogrammeerd worden.

In het Amfitheater staat de Belgische band Byron Bay. Ze stonden deze zomer al op Welcome To The Village in Leeuwarden en dat blijkt een terechte keuze. Prima sound die doet denken aan Moss, maar soms ook aan Kensington. Zanger Tom Verstappen heeft een knauwtje in zijn stem die doet denken aan Tom Smith van The Editors.  Prima voorwaarden dus om een lekkere sound neer te zetten.

Byron Bay

We blijven op het zelfde podium voor Andreas Moe. Deze  Zweed stond al op Eurosonic  en heeft al de steun van Frank van der Lende van 3FM. Met "Oceans" scoorde hij al een bescheiden hit. Dat nummer bewaart hij niet tot het einde.  We zien en horen een prima set. Probleem blijft wel dat hij zijn nummers zo opbouwt dat het publiek een beetje ontmoedigt wordt om mee te klappen. Net als je een beetje in een nummer zit geeft hij het een andere draai. Daar word je als publiek niet zekerder van.

 
Andreas Moe (met een stomme e, dus Mo)

Op het hoofdpodium staat een andere Zweed, Loney Dear. Hij stond een aantal  jaar geleden al op Lowlands en recenter op Explore The North in Leeuwarden. De belofte wordt niet helemaal waargemaakt. De combinatie van de eerste regen van de dag met een gehaast optreden en met elektronica doorspekte nummers maakt dat het optreden minder boeit dan in Leeuwarden. Was op een kleiner podium misschien beter tot zijn recht gekomen.

Loney Dear    

Op het derde podium, dat "Speakeasy" heet, staat de Engelse troubadour Adam Barnes. Alhoewel de gastheer van het podium het publiek nog oproept om de naam van het podium recht aan te doen, blijft het toch vrij onrustig in de tent. Volgend jaar maar de naam veranderen in "Shut the fuck up". Adam deed solo al wat huiskamerconcerten in Nederland en heeft nu 2 bandleden mee op piano en gitaar. Daardoor is de sound wat voller, waardoor het geroezemoes beter overstemd wordt. Gesteund door het publiek dat regelmatig SSSSSTTT laat horen brengt hij zijn nummers. De covers van Britney Spears en Whitney Houston brengen zelfs de kletskoppen tot  zwijgen. Deze week staat hij donderdag nog op Noorderzon  in de huiskamercontainer van Wishfulmusic.

Adam Barnes

The Young Folk uit Ierland sluiten het programma van het Amfitheater af. Deze Ieren die veel bekendheid kregen door hun optreden in de reality serie van Nick en Simon, timmeren aardig aan de weg in Nederland. Hun nieuwe CD wordt dan ook eerst in Nederland uitgebracht. Het optreden van deze folkgroep start wat stroef, maar komt gedurende de set aardig op gang.

The Young Folk

Augustines mag deze fraaie dag afsluiten. Deze band uit Brooklyn New York toert door Europa en hadden deze datum nog vrij. Het enige optreden in Nederland en dat op de verjaardag van zanger Billy  McCarthy en de vooravond van de verjaardag van bandlid Eric Sanderson. Beiden worden natuurlijk door het publiek toegezongen. Met al diverse optredens in het verleden en een geweldige Twee Meter sessie heeft de groep al een zekere aanhang in Nederland gekregen. Die staan vanaf het begin te genieten van de nummers en zingen uit volle borst mee. Ook voor het publiek dat hen niet kent is het een prima optreden. Het enthousiasme van de band zorgt er vast voor dat vandaag een hoop bezoekers op  zoek gaan naar deze band op YouTube of  Spotify.

Augustines

Terugkijkend dus een prima festival. Natuurlijk niet allemaal hoogtepunten, maar genoeg om tevreden naar huis te gaan. Hartjes voor presentator Karsten en volgend jaar gewoon wat meer WC's en dan komt het prima voor elkaar met dit festival.