Noorderslag 14 januari 2012

Aansluitend aan Eurosonic vindt op de zaterdag het Nederlandse showcasefestival Noorderslag plaats. Nieuwe Nederlandse bands worden gepresenteerd aan de vakbroeders en een beperkt publiek. Samen met Eduard, Maaike en Joost gaan we de diverse locaties in de Oosterpoort af. Geen hoekje van het gebouw is onbenut gelaten.
We beginnen in de foyer van de grote zaal waar Gerhardt staat. Gerhardt Heusinkveld is de naamgever van deze band. Hij speelt nummers van zijn cd All is There die in 2011 met behulp van o.a. muzikanten van Triggerfinger opgenomen is. Lekkere popsongs, met een herkenbare eigenzinnige sound. In principe het ideale recept voor succes. Benieuwd of dat ook gaat gebeuren.

We gaan door naar de kleine zaal waar voormalige MTV-VJ Ray Cokes een huiskamer heeft ingericht en daar een uur lang bands ontvangt. Het recept is simpel: De band speelt een nummer, ze praten even op de bank bij Ray en de volgende band is aan de beurt. We zien Rats on Rafts, Pioneers of Love, Bart Constant en Dope D.O.D. de revu passeren. Giel Beelen probeert ook nog in te breken, maar wordt door Cokes vakkundig afgeserveerd. Vermakelijke show, zeker voor de bezoeker die nog niet weet wat ie wil zien.
In de entreehal staat Chagall. Deze door 3fm gepromote zangeres brengt muziek die doet denken aan James Blake. Na een cover van Rihanna's Only Love zakt het optreden flink in met haar eigen nummers. Het publiek gaat weer lekker aan de klets en Chagall overschreeuwt zichzelf. Geen reclame voor deze dame. Ik kijk nog even bij Eefje de Visser in de grote zaal en constateer wat ik al vreesde. De zaal is een maatje te groot voor Eefje.
Een poging on bij Lefties Soul Connection binnen te komen strandt op een enorme rij buiten de zaal. Maar even de inwendige mens vermaken en dan naar Awkward I in de Volkskrantzaal. Deze binnenzaal blijft toch een beetje een drama qua akoestiek. Awkward I uit Groningen heeft het er moeilijk mee. Het soundchecken verloopt niet lekker en halverwege het optreden moet violiste Susanne Linssen de zaal verlaten om met haar band The Hospital Bombers te gaan soundchecken. Dan blijkt hoe kwetsbaar het evenwicht van de band is. Jammer, want met viool klinkt het prima.

Een bezoekje aan de kelder leert ons dat meer mensen hun zinnen gezet hadden op Rats on Rafts, Daarom maar naar de bovenzaal waar Susanne Linssen met haar band Hospital Bombers staat. Een band die zich moeilijk laat definiëren en dat is misschien ook hun manco. Het klinkt allemaal prima, maar het raakt niet echt een snaar.
Terwijl de grote zaal volstroomt voor de popprijs en de traditionele bierdouche, staan Eduard en ik bij Blaudzun in de kleine zaal. Maaike en Joost zien de Jeugd van Tegenwoordig winnen en crowdsurfen op hun cheque. Blaudzun brengt ondertussen een indrukwekkend concert in de kleine zaal. Ondanks het wat onrustige publiek aan de bovenzijde van de zaal, schuwt hij de rustige nummers niet. We verheugen ons nu al om hem in Vera terug te zien.

Via Ralf de Jong in de foyer, die nog het meest doet denken aan Mick Jagger, gaan we naar Gers Pardoel in de entreehal. Met zijn hit "Ik neem je mee" trekt hij volle zalen. Ook hier lukt dat. Zijn NederHiphop mag misschien niet ieders ding zijn, Gers brengt het wel met overtuiging, wat ook bij de niet liefhebber een vonk doet overslaan. Ik kijk even snel in de grote zaal bij Kees van Hondt de feest-DJ's die onlosmakelijk verbonden aan Lowlands zijn. De in de Oosterpoort aanwezige planten zijn blijkbaar allemaal geplunderd. Boven het publiek zwaaien de kamerplanten en de opblaas krokodillen. Noorderslag toont zich "Kees-waardig". Terug bij Gers zie ik nog net "Ik neem je mee". 
In de kleine zaal staat Dio. Niet nieuw in de muziek, maar elke keer weer wel met een nieuw concept. Dio laat de zaal volop bewegen. Het staande publiek gaat arm in arm van links naar rechts golvend door de zaal. Ook de hit "Tijdmachine" valt er lekker in. Degelijk optreden, maar wel een beetje een vreemde eend in de bijt.
Helemaal aan de andere kant van het gebouw staat Pioneers of Love in de entreehal. Deze Friese band komt steeds beter uit de verf. Lekkere dikke vette Indie-sound die echt goed is. Met het zelfvertrouwen dat deze jongens uitstralen zou je verwachten dat 2012 wel eens hun jaar zou kunnen worden.

We sluiten af met de smartlappen flauwekul van Jah6 in de kleine zaal. Willeke Alberti, Danny de Munk, Corry Konings en Andre Hazes nummers in een reggaejasje. Prima voor dit tijdstip, maar natuurlijk niet echt serieus te nemen. Misschien zien we ze terug in het Enge Bos van Dauwpop.