Terugblik muziekjaar 2013

Aan het einde van het jaar even een terugblik op de muziek van het afgelopen jaar. 185 keer stond er een band live voor me te spelen. Die bands stonden op diverse festivals en op podia in binnen en buitenland. Naast nieuwe bands was 2013 ook het jaar van oude muzikanten die weer herleefden. Nile Rogers vierde successen met Daft Punk en David Bowie verraste de wereld met een nieuw album.Zag net op TV dat deze twee heren al een samen werkten voor Bowie's "let's dance".

Het verste concert dit jaar was in New York. Michaels Kiwanuka en Ben Howard in Central Park. Prachtige setting en onvergetelijk moment.

Dicht bij huis was er ook een mooie ervaring. Met 15 mensen op een boot door de grachten van Groningen varen en dan luisteren naar Rachel Sermanni en haar twee violisten. Mooi om te zien hoe mensen langs de kant van het Hoge en Lage der Aa stil stonden om mee te luisteren.

Dit jaar een paar grote namen gezien. Bruce Springsteen in de Goffert, The Killers in de Ziggodome en Prince in Paradiso. Bruce was verreweg het meeste waar voor je geld. De Killers was OK en Prince, tsja Prince. Prima rockshow met Prince die het midden hield tussen Lenny Kravitz en Jimmy Hendrix. Meer dan alleen een vinkje op de see, saw, seen lijst.

Uiteraard zijn er in zo'n jaar ook een aantal missers. Van de top 15 concerten die 3voor 12 voor 2013 selecteerde zag ik er geen. Had Arctic Monkeys en Damien Rice graag gezien. Bastille in dit najaar alsnog in Duitsland gezien. Mijn misser van het jaar was Nick Cave op Lowlands. Na het wervelende optreden van Franz Ferdinand even geen energie meer voor deze afsluiter. Keaton Henson is de andere misser. Nou ja misser, meer een soort onbereikbare "Blaue Blume". Optreden op The Great Wide Open gemist, door gebrek aan een kaartje en optreden in Utrecht viel samen met het concert van The National, waar ik al een half jaar een kaartje voor had. Die gaan dus beide op de wishlist voor 2014. Net als Foy Vance die ik op het laatste moment moest afzeggen.
De festivals zorgden weer voor mooie momenten. Luid zingend meeklappen, of in stilte meegenieten. Beide waren ze er. Meezingen en klappen deed ik bij Frank Turner op Dauwpop, het verstilde kippenvel moment beleefde ik bij Kim Janssen op Explore The North.

Ontroerend was ook het huiskamerconcert van De Kift voor mijn zieke muziekvriend Johan. Johan in bed, familie en vrienden daarom heen en vier mannen die hun stinkende best doen er een mooie avond van te maken. Het werd een prachtige avond. Een paar weken later namen we definitief afscheid van Johan. Een uitvaart met mooie verhalen en veel muziek op een prachtige locatie.

Zo teruglezend was 2013 een prachtig muziekjaar. Ben al weer in volle voorbereiding voor 2014. De eerste blik op de bands van Eurosonic en kaartjes voor concerten van Maria Mena en The Editors wijzen erop dat het ook volgend jaar weer een mooi muziekjaar wordt.

Hieronder de bands die ik zag in het afgelopen jaar.

woensdag 9 januari 2013	Bernhoft	Eurosonic
woensdag 9 januari 2013	Frankie Chavez	Eurosonic
woensdag 9 januari 2013	Birth of Joy	Eurosonic
woensdag 9 januari 2013	Death Hawks	Eurosonic
woensdag 9 januari 2013	Jake Bugg	Eurosonic
donderdag 10 januari 2013	Trixie Whitley	Platosonic
donderdag 10 januari 2013	Kensington	Platosonic
donderdag 10 januari 2013	SX	Platosonic
donderdag 10 januari 2013	Sprokkelhout	Eurosonic
donderdag 10 januari 2013	Little Green Cars	Eurosonic
donderdag 10 januari 2013	Andy Burrows	Eurosonic
donderdag 10 januari 2013	Jake Bugg	Eurosonic
donderdag 10 januari 2013	C2C	Eurosonic
donderdag 10 januari 2013	The Excitements	Eurosonic
donderdag 10 januari 2013	Sinaii	Eurosonic
vrijdag 11 januari 2013	Girls Names	Platosonic
vrijdag 11 januari 2013	Young Dreams	Platosonic
vrijdag 11 januari 2013	Valerius	Platosonic
vrijdag 11 januari 2013	Villagers	Platosonic
vrijdag 11 januari 2013	Linnea Olsson	Eurosonic
vrijdag 11 januari 2013	Trixie Whitley	Eurosonic
vrijdag 11 januari 2013	AlunaGeorge	Eurosonic
vrijdag 11 januari 2013	77 Bombay Street	Eurosonic
zaterdag 12 januari 2013	Qeaux Qeaux Joans	Noorderslag
zaterdag 12 januari 2013	1,2 Orchestra & Parallel C.	Noorderslag
zaterdag 12 januari 2013	Palio Super Speed Donkey	Noorderslag
zaterdag 12 januari 2013	Ful Crate & Mar	Noorderslag
zaterdag 12 januari 2013	Jacco Gardner	Noorderslag
zaterdag 12 januari 2013	De Kik	Noorderslag
zaterdag 12 januari 2013	Soul Sister Dance Revolution	Noorderslag
zaterdag 12 januari 2013	Kensington	Noorderslag
dinsdag 5 februari 2013	Stu Larsen	Tivoli
dinsdag 5 februari 2013	Passenger	Tivoli
vrijdag 22 februari 2013	Sofie Letitre	Simplon
vrijdag 22 februari 2013	Qeaux Qeaux Joans	Simplon
maandag 4 maart 2013	Lamb & Ams. Sinf.	Oosterpoort
maandag 4 maart 2013	Rachel Grimes	Oosterpoort
maandag 4 maart 2013	Patrick Watson & Ams. Sinf.	Oosterpoort
zaterdag 9 maart 2013	Like Sital Singh	Tivoli
zaterdag 9 maart 2013	Villagers	Tivoli
maandag 11 maart 2013	Louis XIV	Ziggodome
maandag 11 maart 2013	Killers	Ziggodome
vrijdag 15 maart 2013	Navarone	Vera
zaterdag 23 maart 2013	Emeli Sandé	Paradiso
vrijdag 29 maart 2013	Yellowhouse 21	Asteriks
vrijdag 29 maart 2013	Geppetto and the Whales	Asteriks
vrijdag 29 maart 2013	Mister & Mississippi	Asteriks
zondag 7 april 2013	Ben Caplan	Vera
zaterdag 13 april 2013	Rachel Sermanni	Simplon
zaterdag 20 april 2013	Airamanna	Jongens v H
zaterdag 20 april 2013	The Nits	Plato
donderdag 2 mei 2013	Blackbox Red	Vera
donderdag 2 mei 2013	Claw Boys Claw	Vera
vrijdag 3 mei 2013	Villagers	Paradiso
woensdag 8 mei 2013	Jacco Gardner	Vera
donderdag 9 mei 2013	Broken Brass Ensemble	Hellendoorn
donderdag 9 mei 2013	Kensington	Hellendoorn
donderdag 9 mei 2013	Jacco Gardner	Hellendoorn
donderdag 9 mei 2013	Mister & Mississippi	Hellendoorn
donderdag 9 mei 2013	Balthazar	Hellendoorn
donderdag 9 mei 2013	Will and The People	Hellendoorn
donderdag 9 mei 2013	Traumahelicpter	Hellendoorn
donderdag 9 mei 2013	Frank Turner	Hellendoorn
donderdag 9 mei 2013	Claw Boys Claw	Hellendoorn
donderdag 9 mei 2013	Kaiser Chiefs	Hellendoorn
zaterdag 25 mei 2013	Lewis Watson	Vondelpark
zaterdag 25 mei 2013	The Griswolds	Concerto
zaterdag 25 mei 2013	Phoenix Foundation	Concerto
zaterdag 25 mei 2013	S O H N	Paradiso
zaterdag 25 mei 2013	Lewis Watson	Paradiso
zaterdag 25 mei 2013	Lord Huron	Paradiso
zaterdag 25 mei 2013	Drenge	Paradiso
zaterdag 25 mei 2013	Two Gallants	Paradiso
zaterdag 25 mei 2013	Beach Fossils	Paradiso
dinsdag 28 mei 2013	Spinvis	Grote markt
zaterdag 1 juni 2013	Fresku & Noordpoolorkest	De Nacht
zaterdag 1 juni 2013	Herrek	De Nacht
donderdag 6 juni 2013	Vincent Kenter	Vera
donderdag 6 juni 2013	Mister & Mississippi	Vera
zaterdag 8 juni 2013	De Kik	Stadspark
zaterdag 8 juni 2013	Tessa Rose Jackson	Stadspark
zaterdag 8 juni 2013	Waylon	Stadspark
zaterdag 8 juni 2013	Caro Emerald	Stadspark
zaterdag 22 juni 2013	Jamie Cullum	Goffert Park
zaterdag 22 juni 2013	Black Crowes	Goffert Park
zaterdag 22 juni 2013	Bruce Springsteen	Goffert Park
maandag 29 juli 2013	Michael Kiwanuka	Central park NY
maandag 29 juli 2013	Ben Howard	Central park NY
vrijdag 2 augustus 2013	The Band Perry	Rockenfeller plaza
zondag 11 augustus 2013	Candy Dulfer	Vondelpark
zondag 11 augustus 2013	Prince & 3rdeyegirl	Paradiso
donderdag 15 augustus 2013	Staves	Noorderzon
vrijdag 16 augustus 2013	Tom Odell	Lowlands
vrijdag 16 augustus 2013	Aluna George	Lowlands
vrijdag 16 augustus 2013	The 1975	Lowlands
vrijdag 16 augustus 2013	Villagers	Lowlands
vrijdag 16 augustus 2013	Hurts	Lowlands
vrijdag 16 augustus 2013	Band of horses	Lowlands
vrijdag 16 augustus 2013	Petite Noir	Lowlands
vrijdag 16 augustus 2013	Michael Cronin	Lowlands
vrijdag 16 augustus 2013	Jagwar Ma	Lowlands
zaterdag 17 augustus 2013	Daughter	Lowlands
zaterdag 17 augustus 2013	Half Moon Run	Lowlands
zaterdag 17 augustus 2013	SEEED	Lowlands
zaterdag 17 augustus 2013	Imagine Dragons	Lowlands
zaterdag 17 augustus 2013	Satellite Stories	Lowlands
zaterdag 17 augustus 2013	The Lumineers	Lowlands
zaterdag 17 augustus 2013	Twenty One Pilots	Lowlands
zaterdag 17 augustus 2013	Chvrches	Lowlands
zaterdag 17 augustus 2013	Editors	Lowlands
zondag 18 augustus 2013	The Boxettes	Lowlands
zondag 18 augustus 2013	Kodaline	Lowlands
zondag 18 augustus 2013	Haim	Lowlands
zondag 18 augustus 2013	Frightened rabbit	Lowlands
zondag 18 augustus 2013	Noah and The Whale	Lowlands
zondag 18 augustus 2013	MS MR	Lowlands
zondag 18 augustus 2013	Franz Ferdinand	Lowlands
zondag 18 augustus 2013	Fidlers Green	Lowlands
maandag 19 augustus 2013	Brandan Benson	Noorderzon
maandag 19 augustus 2013	MS MR	Noorderzon
dinsdag 20 augustus 2013	The Black Atlantic	Noorderzon
dinsdag 20 augustus 2013	Haim	Noorderzon
woensdag 21 augustus 2013	Deep Sea Arcade	Noorderzon
woensdag 4 september 2013	Lucero	Oosterpoort
woensdag 4 september 2013	Frank Turner	Oosterpoort
vrijdag 20 september 2013	Carousel	Vera
vrijdag 20 september 2013	Radio Moscow	Vera
zondag 22 september 2013	The Maureens	Oosterpoort
zondag 22 september 2013	Qeaux Qeaux Joans	Oosterpoort
zondag 22 september 2013	Tessa Rose Jackson	Oosterpoort
zondag 22 september 2013	Town of Saints	Oosterpoort
zondag 22 september 2013	When We Are Wild	Oosterpoort
zondag 22 september 2013	De Staat	Oosterpoort
zondag 22 september 2013	Orlando	Oosterpoort
zondag 22 september 2013	Earth MK II	Oosterpoort
vrijdag 27 september 2013	Démira Jansen	Oosterpoort
vrijdag 27 september 2013	Lucas Hamming	Oosterpoort
vrijdag 27 september 2013	Judy Blank	Oosterpoort
vrijdag 27 september 2013	Jasper Mook	Oosterpoort
vrijdag 27 september 2013	Maaike Ouboter	Oosterpoort
vrijdag 27 september 2013	Michael Prins	Oosterpoort
donderdag 3 oktober 2013	De Kift	Huiskamerconcert
maandag 7 oktober 2013	The boxer rebellion	Oosterpoort
donderdag 10 oktober 2013	Tududuh	Simplon
donderdag 10 oktober 2013	Lookapony	Spiegel
donderdag 10 oktober 2013	The Future's Dust	Vera
zaterdag 12 oktober 2013	Ane Brun	Paradiso
donderdag 24 oktober 2013	Charles Bradley	Paradiso
donderdag 24 oktober 2013	Jo Harman	Paradiso
vrijdag 25 oktober 2013	Judy Blank	Simplon
vrijdag 25 oktober 2013	Nielson	Simplon
donderdag 31 oktober 2013	Chris Brokaw	Groninger Museum
donderdag 31 oktober 2013	Basia Bulat	Groninger Museum
donderdag 7 november 2013	The National	HMH
dinsdag 12 november 2013	To Kill a King	Hanover
dinsdag 12 november 2013	Bastille	Hanover
vrijdag 15 november 2013	Lucius	Crossing Border
vrijdag 15 november 2013	Chloe Charles	Crossing Border
vrijdag 15 november 2013	Villagers & Shoegaze	Crossing Border
vrijdag 15 november 2013	White Denim	Crossing Border
vrijdag 15 november 2013	Glen Hensard	Crossing Border
zaterdag 16 november 2013	Radical Face	Crossing Border
zaterdag 16 november 2013	The Leisure Society	Crossing Border
zaterdag 16 november 2013	Savages	Crossing Border
zaterdag 16 november 2013	Nico Dijkshoorn	Crossing Border
zaterdag 16 november 2013	Tom Hickox	Crossing Border
zaterdag 23 november 2013	Meindert Talma	Explore the North
zaterdag 23 november 2013	Wonder	Explore the North
zaterdag 23 november 2013	Sväva	Explore the North
zaterdag 23 november 2013	The Black Atlantic	Explore the North
zaterdag 23 november 2013	Auke Hulst	Explore the North
zaterdag 23 november 2013	Broeder  Dieleman	Explore the North
zaterdag 23 november 2013	Will Samson	Explore the North
zaterdag 23 november 2013	Small Feet	Explore the North
zaterdag 23 november 2013	Bart van der Lee	Explore the North
zaterdag 23 november 2013	Public Service Broadcasting	Explore the North
zaterdag 23 november 2013	Kim Janssen	Explore the North
maandag 25 november 2013	Jaimi Faulkner	Oosterpoort
maandag 25 november 2013	Tom Odell	Oosterpoort
vrijdag 29 november 2013	Tommy Ebben	Melkweg
vrijdag 29 november 2013	Kodaline	Melkweg
vrijdag 20 december 2013	Orange Skyline	Winterwelvaart
zondag 21 december 2014	The Black Atlantic	Winterwelvaart
zaterdag 28 december 2013	Eveline Vroomland	Simplon
zaterdag 28 december 2013	Kris Berry en Perquisite	Simplon

(ja goed geteld, het zijn er 184, de 185ste band was het voorprogramma van Ane Brun, dat zo tenenkrommend was dat die niet opgenomen is in de lijst.)

Het Noorden opnieuw ontdekt in Leeuwarden

Zaterdag 23 november begon al vroeg. Om half zes stond ik al in de rij bij de Oosterpoort voor kaartjes voor Eurosonic Noorderslag. Het was weer gezellig. Met veel bekenden in de rij en koffie en muziek was het wachten geen straf. Om kwart over tien waren de gewenste kaartjes in de zak en kon ik door naar Leeuwarden. In de Kanselarij kon ik mijn kaartje voor de tweede editie van Explore The North inwisselen voor een polsbandje.

In de grote zaal boven staat de meest troostrijke artiest van de Nederlandse podia. Meindert Talma de historicus die toch voor een carrière in de kunst koos. Groot fan van zichzelf, maar ondertussen ook een grote schare fans. Met zijn nieuwe werk Kelderkoorts rijgt hij weer een parel  aan zijn ketting van thematische projecten.
In de Post Plaza, het voormalige postkantoor, staat een van de Friese beloftes. Wonder is een van de talenten van de lokale pop-academie. Met lichte folk-achtige en soms wat XX-achtige invloeden brengt deze band een prima set. De zaal in de Post Plaza is al aardig gevuld. Dat laatste had me moeten waarschuwen. In de Statenzaal start om drie uur een editie van de Twee Meter Sessies met Moddi en Rebekka Karijord. De zaal is helaas al ruim voor drie uur vol. Dan maar wat anders gekozen. Terug naar de Kanselarij, waar Sväva een andere talentvolle band van de pop-academie haar opwachting maakt. Dreampop, met een lichte galm klinkt door de zich langzaam vullende zaal. Bepaald niet onprettig. Aan het einde is de zaal goed gevuld.

Terug in de Post Plaza zien we een adembenemend optreden van The Black Atlantic. Geert doet het deze keer solo. Met zijn bevlogen zang en gitaar- en pianospel weet hij de de zaal voor zich te winnen en zelfs de meeste praters de mond te snoeren. Binnenkort gaat hij weer een band om zich heen verzamelen en een nieuwe CD maken. We kijken er naar uit.


Aan de overkant van de straat is het voormalige verzekeringskantoor de Vier Pelikanen omgetoverd tot een literair café. Boekverkoopster en literatuur promotor Gelly Talsma zwaait de scepter in deze zaal. Auke Hulst de schrijver van het zojuist bekroonde boek "Kinderen van het Ruige Land" vertelt over dit sterk autobiografische boek. Een gezin waar de vader plotseling wegvalt en waar de moeder de verantwoordelijkheid van het voeren van een huishouding niet aankan. Pippi Langkous achtige toestanden, die enerzijds voor een glimlach zorgen, maar ook de eenzaamheid van de kinderen verwoord. Auke Hulst verrast het publiek met een paar mooie liedjes over zijn jeugd.


We ontdekken het Noorden vandaag, maar ook uit het zuidelijke Zeeland komt een mooie bijdrage. Broeder Dieleman is een troubadour, die met met een Zeeuwse tongval Nederlandstalige liederen ten gehore brengt. De liederen  vertellen over verloren geloof, de liefde en de kloof tussen generaties die die liefde op de proef stelt. Ondersteund door een luchtorgel en de zang van Janine van Osta worden de nummers mooi uitgewerkt. Broeder Dieleman mag de reis van vijf uur in de trein naar het Noorden wat ons betreft nog wat vaker maken.

De Engelsman Will Samson heeft een stemgeluid dat sterk aan Patrick Watson doet denken. Iel en fragiel klinkt zijn stem in de zaal van Post Plaza. De gitaar jankt zachtjes met hem mee, het licht is gedempt. Het zorgt voor een dromerige mystieke atmosfeer. Het laatste nummer wordt flink uitgerekt en zorgt er voor dat je eigenlijk nog wel een nummer zou willen horen. De interesse is gewekt.

Small Feet wekt tijdens de soundcheck in de Kanselarij al onze interesse. Deze Zweden die later op de avond Rebekka Karijord nog zullen begeleiden stralen niet echt als podium-act. Slonzige haren en slobbertruien zijn nou niet meteen de dingen waar de gemiddelde toeschouwer warm voor loopt. Maar programmeur Peter Reen had ze ons aangeraden dus we gaan er klaar voor zitten. We horen een band die ergens het midden houdt tussen Fleet Foxes en Bon Iver. met het licht nasale stemgeluid van Neil Young. De kwaliteit spettert eraf. Een eerste EP is gemaakt, maar luisterend naar de set moet een volwaardige CD ook mogelijk zijn.

Op het zelfde podium staat de aanstaande vader Bart van der Lee. Hij staat op het punt om voor de tweede keer vader te worden en waarschuwt het publiek dat hij de set zal verlaten als hij een teken krijgt dat de bevalling begonnen is. Gelukkig komt het niet zo ver. Met enige humor brengt Van der Lee zijn vrij sombere liederen. Geloof, liefde en de dood zijn de leidende thema's in zijn songs. Het lied of eigenlijk de anti-ode die hij schreef voor zijn opa grijpt je naar de keel. Muziek die prima past bij de herfst en de donkere dagen.
Speciaal voor Explore The North maakte Public Service Broadcasting nieuwe muziek op twee oude filmpjes met beelden van de Elfstedentocht. Een flinke elektrobeat van drums en toetsen begeleidt oude beelden variërend van jaren 50 modeshows tot een reportage over de Spitfire. Alle stemmen zijn elektronisch, zelfs de communicatie met het publiek. "Leeuwarden" klinkt best grappig uit een stemcomputer. Uniek concept, maar of het een lange houdbaarheid heeft is de vraag.

In de synagoge sluiten we de avond af met Kim Janssen en het Leeuwarder Kamerkoor. Janssen is al een tijdje uit The Black Atlantic en heeft een eigen band om zich heen verzameld. Vandaag versterkt met strijkers en blazers en een echt kamerkoor. Na een beetje rommelig begin zuigt hij de zaal naar zich toe met prachtige nummers van o.a. het album Ancient Crime. De aanwezigheid van het kamerkoor maakt een uitvoering van het laatst nummer van dit album ook mogelijk. Voordat dit nummer wordt ingezet worden in een aantal andere nummers al koorstukken ingebouwd. Kim's zus staat vanaf het podium het koor te instrueren. De uitvoering van "Blyth Farjeon Choir" is magistraal. Het enthousiaste publiek krijgt daarom nog een solo toegift.

De tweede versie van Explore The North bevatte nog veel meer. Mooie headliners met Junip en DAAU en beloftevolle bands als Okkervil River en The Future's Dust. Nog veel meer literatuur en dichters, rondwandelingen door Leeuwarden en een Ode aan de recent overleden Tsjêbbe Hettinga. Het was een heerlijke ontdekkingstocht, die zeker een vervolg verdient.



 

Dauwpop 2013

Weer in alle vroegte op Hemelvaartsdag naar Dauwpop in Hellendoorn. Het  hele gezin en twee bonus kinderen vullen de "gouden koets". We zijn mooi op tijd en moeten nog even wachten voor de hekken open gaan om half twaalf. Wat meteen opvalt is dat het terrein ten opzichte van vorig jaar een stuk compacter is. Dat scheelt lopen, maar het is even de vraag of de acts geen last van elkaars geluid gaan krijgen. Muntjes halen en we kunnen los.
De eerste act kiest voor de buitenlucht in plaats van het podium. De blazers van Broken Brass Empire hebben dan ook geen versterking nodig. Gewoon een club enthousiaste jongens die overal wel een feestje weten te bouwen. Met hun cover van "Thrift shop" hebben ze zelfs een bescheiden Youtube-hit. Gemma en Cynthia gaan met ze op de foto. Prima start.

Broken Brass Ensemble                                                  Kensington 

We staan vooraan in de Jupiler Mainstage, de grote tent, bij Kensington. Beladen met 3FM awards moeten deze heren vandaag twee keer aan de bak. Ondanks het nog redelijk vroege uur weten ze de sfeer er al goed in te brengen. De Ben Howard cover "Keep your head up" klinkt al bijna als een eigen nummer. Na een half uur hou ik het voor gezien. Snel met Eduard naar de KingKing kerktent.

In de KingKing staat Jacco Gardner, misschien wel het grootste talent wat we op dit moment in ons land hebben. Gardner maakt dromerige seventy's muziek, die je meevoert naar de tijd van "love and peace". Vandaag geen begeleidende achtergrondbeelden bij de muziek, maar ook zonder die beelden blijft de band goed overeind. Jammer dat we door de programmering niet het hele optreden kunnen zien. Halverwege snel naar de andere kant van het terrein voor Mister and Misisisippi. In een bomvolle Jack Daniels Barn spelen deze opkomende sterren. Prima countryfolk zorgt voor een relaxt sfeertje in deze schuurachtige tent. Een uitstapje naar David Bowie's "where are we now" gaat ze ook prima af. Vandaag vast weer wat fans erbij gekregen.

 

Na een pannenkoek maken we ons op voor het Belgische Balthazar. Ze stonden al een tijdje op mijn verlanglijstje, maar tot nu toe was het er niet van gekomen. Vanaf de eerste noot is het raak. Puike Indie met een flinke elektro injectie, een plukkende bas en een viool waarvan de distortion zo nu en dan flink open gaat. Afwisselende nummers die laten zien dat we hier te maken hebben met een band die al een paar jaar op de planken staat. De kwaliteit van de nummers is hoog en deze band verdient meer bekendheid bij het grote publiek. Hopelijk heeft dit optreden daar aan bijgedragen en zien we ze deze zomer nog eens terug.

          

We vieren even uit na dit enerverende optreden. In de grote tent staat Will and the People  die met zijn reggae/nummers de bijna zomers sfeer van de middag weet te versterken. In de KingKing staan de jonge honden van Traumahelicopter. Ben er net getuige van dat de zanger al crowdsurfed door de tent gaat om halverwege in ee paal te klimmen en dan weer crowdsurfend terug te komen op het podium. Voor de vorm brengen we nog een bezoekje aan de dancekuil, maar dit is toch echt niet mijn ding. Blijkbaar zijn we getuige van de overgang van Sabotage naar Baskerville. Wij horen het verschil niet. BoemBoemBoemBoemBoem. 

 

Willl and The People                                                                                    Dancekuil

Traumahelicopter

Op tijd naar The Barn voor het Engelse fenomeen Frank Turner. Frank staat er met zijn band The Sleeping Souls. Een grotere eufemisme bestaat er niet. Vijf knettergekke muzikanten die vanaf de eerste noot het hele podium nodig hebben. De bassist lijkt eerder aan het roeien dan aan het muziek spelen. Frank Turner is een podiumbeest en dat zullen we weten ook. Krachtige zang, scherpe teksten en een publiek dat het eerste album uit het hoofd kent. Garantie voor een uurtje entertainment van de bovenste plank. We krijgen nummers van de twee albums en zelfs een Nederlandstalige versie van ´Eulogy´. Het publiek vooraan verandert in een kolkende massa op de punkfolk van Turner en zijn band. Heerlijk feestje.
  

We hijgen even uit achter de grote tent, waar Caro Emerald op het podium staat. Zelden een artiest gezien die zo chagrijnig op het podium staat. Het publiek wordt er amper bij betrokken en mevrouw zingt vooral nummers van haar net uitgebrachte nieuwe CD. Tsja dan krijg je de zaal dus niet erg lekker mee. In The Barn staat ondertussen Claw Boys Claw te spelen. Ouwe rockers, die laatst al in Vera lieten zien dat ze het publiek nog prima kunnen vermaken. Ook vandaag lukt dat weer.

Op tijd naar het hoofdpodium voor de afsluiter van de dag Kaiser Chiefs. Zonder drummer en songwriter Nick Hodgson gaat de band nu verder. Het optreden komt wat moeizaam op gang omdat er een aantal nummers gespeeld worden van de laatste CD. Die is aanzienlijk minder goed aangeslagen dan eerder werk. Ook de zang van zanger Ricky Wilson lijkt wat aan kracht en zuiverheid te hebben ingeboet. Pas als bekendere nummers als `Modern Way` en ´Ruby` worden ingezet gaat de tent echt los en compenseert het publiek de zang van Wilson. Een feest der herkenning kan beginnen. Blijft wel de vraag of de band nog in staat is ooit het eerdere succes te evenaren. Op dat moment echter een prima afsluiter van een mooi festival.

   

    

Noorderslag Zaterdag 12 januari 2013

Na drie dagen Europese popmuziek, nu een avondje Nederlandse beginnende muziektalenten. We beginnen in de kelder waar Qeaux Qeaux Joans staat. Het publiek staat tot buiten de deur, maar zoals wel vaker blijkt is er dan nog gewoon ruimte in de zaal. Loop toch eens door mensen. Coco Joans brengt jazzy-bluesy nummers die prima in het gehoord liggen. Ondanks het lage plafond en de beroerde akoestiek een lekker optreden dat naar meer smaakt. Binnenkort in Simplon te bewonderen.

In de Binnenzaal staat het podium vol met Eins Zwei Orchestra and the Parallel Cinema. Geïnspireerd op Bollywood hebben deze muzikanten weer een prachtig spektakel bedacht. Met een koor, drie Indiase danseressen en een hoop muzikanten krijgen ze het binnenstromende publiek lekker mee. Aan de ene kant een hoop gekkigheid, maar aan de andere kant ook precies waar muziek maken om draait: enthousiasme.

Enthousiasme is ook waar het om draait bij Palio Superspeed Donkey. Drie jonge honden uit Amsterdam die nog op de middelbare school zitten en ondertussen de podia in den lande onveilig maken. Ontdekt op Into The Great Wide Open mogen ze zich verheugen in een steeds groter publiek. We horen frisse Indierock. Het enige minpunt is dat de heren in de tijd die ze gegeven is wel erg veel nummers willen laten horen, waardoor het optreden wat gehaast overkomt. Met iets meer rust in de set kan de groep nog verder groeien en het publiek tussentijds even bijkomen van de energie die de heren uitstralen.

Terwijl in de grote zaal Blaudzun het publiek vermaakt ga ik naar de bovenzaal voor Ful Crate & Mar die met hun hiphop/electro met een dikke soullaag al eens de afterparty van Erikah Badu mochten verzorgen. Wat op papier spannend klonk, komt niet of nauwelijks uit de verf. Ik zie een drummer, toetsenist en zanger/gitarist die weinig inspirerende nummers brengen. Gegokt en verloren is het gevoel. Niet zo erg want dichtbij is nog genoeg leuks te zien.

Met een bak blauwe kaasfondue met brood naar Jacco Gardner in de Marathonzaal. De zaal waar vanavond de nieuwe rockers staan. Terwijl Racoon ondertussen de popprijs krijgt, mogen we in een goed gevulde zaal ondertussen genieten van de muziek en lichtbeelden van deze band. Op een diaprojector scherm worden beelden geprojecteerd van het type die me nog het meeste doen denken aan de tijd dat ik een keuzevak Filmgeschiedenis deed. Beelden van het type "Das Cabinett des Dr, Caligari" afgewisseld met filmpjes die sterk doen denken aan de bekende PSP verkiezingsposter. Deze keer houdt de dame haar kleren wel aan. De muziek past daar prima bij. Een beetje zeurderige '70's sound met de zang en toetsen van Jacco Gardner. Klinkt erg verfrissend maar toch herkenbaar.

Voordat de grote zaal leegloopt alvast naar de Kleine Zaal voor de Kik. Deze Rotterdammers maken er altijd een feest van en dat is ook deze keer het geval. Vrolijke Nederlandstalige '60 sound doet de tijd van ZZ en de Maskers weer herleven. Prima podiumact, flinke interactie met het publiek. Dat zijn de basisingrediënten voor een onvervalst feestje. Ook als je niet voor Sparta bent.

We versterken de inwendige mens en luisteren naar Soul Sister Dance Revolution. Wat op een afstand nog wat lawaaierig overkomt, blijkt binnen het bereik van de boxen een aardig soulvol optreden te zijn. Lang niet gek en prima om de brug naar het volgende optreden te overbruggen.

Kensington staat ondertussen in de grote zaal klaar. Uitgegroeid van een leuk 3fm bandje naar een band met een eigen gezicht en sound, mogen ze nu de avond in de grote zaal afsluiten. Met o.a. de Ben Howard cover, maar vooral met eigen materiaal weten ze de zaal op hun hand te krijgen. De fluwelen stoeltjes zitten op dat moment even heerlijk, na  vier avonden op stap. We verlaten de zaal met "We gotta let go..." dat doen we dan maar. De malligheid van Orgelvreten laten we even scheten. Tijd om naar huis te gaan. Het waren weer vier onvergetelijke dagen. Volgend jaar weer.

Eurosonic Vrijdag 11 januari 2013

Ook vandaag beginnen we weer op Platosonic. Het Ierse Girls Names staat op de verhoging bij Plato. De groep, een gitarist een bassiste en een drummer. maakt een beetje The Cure-achtige muziek. Met een lichte galm krijgen we muziek die je prima kan begeleiden bij een lange autorit. Leuk voor dit moment, maar of het je een avond kan vermaken weet ik nog niet.

De volgende band in Plato is het Noorse Young Dreams. Soms met een 12 mans formatie, maar nu met 5 man. De echoput gaat nu echt pas open. Galmende meerstemmige zang vult de platenzaak. Dit is echt niet slecht. De zanger ziet er met zijn brave blouse misschien niet erg artistiek uit, maar de nummers zijn verrassend fris. Deze band zou het echt prima doen in een niet al te grote tent op een festival.

Bij de buren is het al flink druk. Of alle aanwezigen voor Valerius zijn gekomen is maar de vraag. Aan het eind van de middag staat Villagers gepland, dus het is zaak om op tijd binnen te zijn. Valerius was al weer een tijdje geleden Serious Talent bij 3fm. Daarna moet zo'n band het dan maar zelf zien te redden. De verwachtingen zijn niet hoog. Dat blijkt onterecht. Valerius zet een set neer die er mag zijn. De poppy songs zijn prima te pruimen. Je houdt wel het een beetje het gevoel dat elk liedje onder een Studio Sport samenvatting kan, maar dat mag de pret niet drukken. (geen eigen foto of filmpje)

Opbouwen voor Villagers gaat gelukkig lekker snel. Connor O'Brien hoeft alleen maar zijn gitaar mee te nemen. O'Brien meet nog geen 1 meter 60. Ondanks die kleine verschijning krijgt hij de Coffee Company in no time stil. Zijn wat treurige stemgeluid gaat je door merg en been. Ook de mensen die hem niet kennen hebben door dat hier wat bijzonders staat. Zijn verhalende songs gaan er in als koek. O'Brien staat later die avond nog als afsluiter in de Stadsschouwburg. Begin maart is hij weer in het land.

Het avondprogramma beginnen we in het Museum met Linnea Olsson de celliste uit de band van Ane Brun. Met een loop-machine maakt ze dromerige liedjes, die prima in deze setting passen. De cover van Unfinished Sympathy is bepaald niet onverdienstelijk, maar ook de eigen songs mogen er zijn. Soms up tempo, doms wat trager. Mooi begin van de avond van deze dame die afgelopen jaar ook al op Lowlands stond.

We verkassen naar de Stadsschouwburg waar een andere Lowlands act staat. De Belgisch-Amerikaanse Trixie Whitley. In Plato had Trixie al niet een denderende start van haar optreden. In de schouwburg begint het niet veel beter. Ze komt gehaast en zenuwachtig over. Trapt het snoer uit haar gitaar en heeft ruzie met de vervormer. Een apparaat waarvan ze later zegt dat ze er nog maar net mee werkt. Achter de piano komt ze een beetje tot rust. Alleen jammer dat die zo opgesteld is dat ze vrijwel onzichtbaar is. Ondanks al die tegenslag kun je horen dat hier een formidabele stem staat, die lekkere rock nummers maakt. Als ze een beetje over de techniekproblemen en zenuwen heen groeit, dan kan ze nog tot grote hoogte stijgen.

Weer op de fiets naar Simplon. Simplon Up komen we niet in, dus Foxes gaat aan onze neus voorbij. We drinken een biertje tussen de opvallende grote hoeveelheid Duitsers. Beneden op het hoofdpodium staat een van de top vijf beloftes volgens de BBC: AlunaGeorge. The Guardian noemt ze zelfs de redding van de hedendaagse popmuziek. Aluna en George brengen electropop. Aluna gaat schaars gekleed over het podium. Electro met een flinke beat, een goede stem en een mooi plaatje. Ik snap The Guardian wel.

We sluiten Eurosonic af met een act waarvan we verwachten dat het wel een feestje wordt: 77 Bombay Street. Deze Zwitsers traden eerder op de avond ook al een half op in het platformtheater, maar nu mogen ze een kwartier langer spelen op het hoofdpodium van het Grand Theatre. Bovendien is er geen act meer na hen geboekt, dus dat biedt mogelijkheden.

77 Bombay Street maakt aanstekelijke liedjes. Gestoken in Beatles achtige pakjes laten ze zien dat ze alle vier een aardige stem hebben en een aardige show neer kunnen zetten. Het publiek doet lekker mee, dus er wordt meegezongen, geklapt en door de knieën gegaan. Prima afsluiter van drie dagen Europese Popmuziek.

  

Eurosonic Donderdag 10 januari 2013

Vandaag beginnen we bij Plato. Tijdens Platosonic treden afwisselend bij Plato en het naastgelegen Coffee Company bands op, waarbij het stevigere werk in Plato staat. Trixie Whitley mag in Plato een optreden verzorgen. Van de vier nummers die ze verzorgt, loopt alleen het eerste nummer nog een beetje gesmeerd. Tijdens de andere drie nummers zijn de gitaar ontstemd, of hoort Whitley zichzelf niet op de zangmonitor. Dat leidt tot een geïrriteerde artieste die na vier nummers de gitaar neersmijt en het podium gehaast verlaat. Geen handtekeningen voor de fans. Beetje jammer.

In de Coffee Company zitten de heren van Kensington klaar. Niet de hele band, maar de zanger en een bandlid verzorgen een akoestische sessie. Daarmee wordt meteen duidelijk dat Kensington het grotendeels moet hebben van de stem van zanger Eloi Youssef. Zijn wat knauwerige stem geeft de nummers karakter. De band doet dit jaar 11 optredens tijdens Eurosonic/Noorderslag. Dit was daarvan zeker niet het minste. 2013 kon wel eens het jaar van Kensington worden.

Weer terug naar Plato voor het Belgische SX. Deze band had in 2011 al een dijk van een hit met Black Video. Nu moeten ze tonen dat ze meer dan een one-hit wonder zijn . De sferische elektro Indie zal niet iedereen aanspreken en sommigen al snel gaan vervelen. Bij mij valt het het in goede aarde. Best lekkere muziek om naar te luisteren. De nieuwe numemrs zijn misschien niet allemaal van het Black Video niveau, maar laten zien dat deze band in potentie nog door kan groeien na de eerste groeistuip.

. 

Gauw op de fiets naar het Energy Stage podium waar het Groningse talent Sprokkelhout zijn talent mag tonen. Op dit podium staan veel locale opkomende bands. Sprokkelhout is daar niet de minste van. Begonnen op de middelbare school zijn de heren nog steeds aan het groeien. Indie met een sterke nadruk op de instrumentele kant. Eigen sound en zelfverzekerd. Komt vast goed met deze jongens.

Het avondprogramma start met Little Green Cars in de Stadsschouwburg. Het toneel is zoals gewoon weer boven de stoelen gemaakt en het publiek staat op het podium. De band grapt hierover door te zeggen dat ze uitkijken naar ons optreden. Ze starten met een mooi vierstemmig a capella nummer. Daar blijkt al meteen waar hun kracht ligt. Met name de stem van zanger Stevie Appleby draagt de band, die nummers in de stijl van Mumford and Sons en Isbells brengt. Prettig om naar te luisteren. Terecht door de BBC in de top 15 van beloftes voor 2013 gezet.

Op de fiets naar het Museum voor Andy Burrows. Burrows mag optreden in het fameuze Coop Himmelblau gedeelte van het museum. Een zaal met een oplopende vloer naar het podium. Niet helemaal ideaal, maar wel een bijzondere locatie, zeker als je eerst een stuk langs de kunstcollectie moet lopen om de locatie te bereiken. De voormalige drummer van Razorlight had vorig jaar nog een mooi project met de zanger van The Editors. Dit jaar gaat hij vol voor zijn eigen soloproject. Als voorprogramma van Muse viel hij nog wat weg in de grote Ziggodome. Op deze locatie gaat het een stuk beter, Toch betwijfel ik of hij het echt gaat maken. Te weinig binding met het publiek zou hem wel eens kunnen gaan opbreken. Voor vanavond is het goed genoeg.

We fietsen naar The Cathedral, de grote tent die 3fm op het Boterdiep heeft neergezet. Daar doet Jake Bugg zijn tweede optreden. Met een patatje in de hand kunnen we naar binnen. Dat is geen goed teken, want ik had verwacht dat het daar stampvol zou zijn. Hier blijkt dat Bugg in een grotere setting moeite heeft het publiek te bereiken en hun aandacht vast te houden. We blijven in deze tent voor het Franse fenomeen C2C. Deze Fransen mochten een EBBA-award in ontvangst nemen, Afgelopen zomer op een warme middag in een Lowlands tent gezien. Raar tijdstip en veel te warm. Nu een stuk koeler en een prima tijd.
Met mooie visuals en dampende beats brengen deze vier draaitafelspecialisten een prima show. Ze weten allerlei muziekstijlen door elkaar te weven en er een kloppend geheel van te maken. Naast hun hit "Down the road" was de hommage aan Beastie Boy Adam Yauch een absoluut hoogtepunt van hun optreden. Hopelijk deze zomer in een grotere tent op Lowlands.

En zoals dat gaat met hoogtepunten, daarna zijn er ook dieptepunten. Het Spaanse The Excitements zorgde voor het absolute dieptepunt. Een band met 40-ers in pak met daarvoor een jonge donkere dame in een Tina Turner jurkje. De soul die zij brachten was zodanig inspiratieloos dat het het niveau van de gemiddelde trouwpartijband niet oversteeg. Gauw weer naar buiten.
In Vera komen we redelijk makkelijk binnen omdat het vorige optreden net klaar is. We wachten met een biertje in de hand op Sinaii. De soundcheck doet vermoeden dat ons gehoor door hen flink getest gaat worden. Dat klopt dan ook. Weliswaar is het niveau van het geluid nog wel te harden, maar we worden weggeblazen door soundscapes van drums en elektro  Op zich wel te doen, maar een mens kan maar beperkt wat hebben na 1 uur 's nachts. We waren erbij en tikken af voor vanavond. Nog twee dagen te gaan. 

 

Eurosonic Woensdag 9 januari 2013

We beginnen in Huize Maas met de Noor Bernhoft. Die is met zijn 37 jaar al aardig ervaren, maar nog tamelijk onbekend in Nederland. Bernhoft brengt blanke soul. Vanavond staat hij met een 12 mans formatie die maar net op het podium van Huize Maas past. Blazers, toetsen, gitaristen en flink wat backing vocals en twee dwarsfluiten zorgen voor een gloedvol een strak optreden. Met James Brown achtige nummers en soms een ballad krijgt het publiek een gelikt optreden te zien. De lat wordt daarmee wel hoog gelegd voor de rest van de avond.

Frankie Chavez komt anders dan zijn naam doet vermoeden niet uit Zuid Europa, maar uit Engeland. Chavez treedt samen met een drummer op. Samen met een loop-machine haalt hij een mooie sound uit zijn gitaar. Het is geen Black Keys, maar zo nu en dan klinkt er toch een zeer prettige gitaarrif. Prima optreden om even mee bij te komen van het geweld van Bernhoft.

We besluiten in Huize Maas te blijven omdat we vrezen dat we anders niet meer binnen komen bij Jake Bugg die hier later zal optreden.Dat betekent dat we even aangewezen zijn op de programmering die op het hoofdpodium en het voorzaaltje van Huize Maas. Dat blijkt geen onverdeeld genoegen. Birth of Joy speelt op het hoofdpodium. Gierende gitaren met een '70's sound. Erg hard en voorspelbaar, we schuilen in de voorzaal en drinken een biertje.
Als Birth of Joy is afgelopen begint in de voorzaal Death Hawks. Deze Finnen typeerde ik in mijn voorbeschouwing als het CCR uit Finland. Dat komt er niet helemaal uit. We worden echt weggeblazen door een bak herrie die niet al te zuiver klinkt en pijn aan de oren doet. Na anderhalf nummer houden we het voor gezien en gaan we een plekje zoeken bij het hoofdpodium in afwachting van Jake Bugg.

Jake Bugg is een ster die al in opkomst is. Al flink gedraaid door 3fm, dus de zaal stroomt aardig snel vol. We staan mooi vooraan. Bugg treedt samen met een bassist en een drummer op. Alle drie hebben ze nou niet bepaald de uitstraling van rocksterren. Bugg zoekt geen enkel contact met het publiek en in eerste instantie ook niet met zijn bandleden. Bijna uitdrukkingsloos staat hij op het podium. Terwijl uit zijn vingers mooie gitaarritmes komen, die begeleid worden door zijn nasale zang, lijkt het alsof de rest van zijn lichaam niet meedoet. De vergelijking met de Arctic Monkeys speelt al snel door mijn hoofd. In de loop van het optreden komt Bugg een beetje los en zoekt hij ook contact met zijn bandleden. Voor wie zich niet stoort aan de podiumact of met zijn ogen dicht kijkt, was het een mooi opgebouwd en uitgebalanceerd optreden. We tarten het lot niet en laten het hierbij voor de woensdagavond. Nog 3 avonden te gaan.